Dobór grzałki do zasobnika CWU to temat, który na pierwszy rzut oka wydaje się prosty, ponieważ wielu użytkowników kieruje się jedynie mocą urządzenia. W praktyce jednak parametry elektryczne stanowią tylko część zagadnienia. Równie istotne są materiały, z jakich wykonano grzałkę oraz zbiornik, a także sposób ich wzajemnego oddziaływania. Tylko odpowiednio dobrane elementy zapewniają trwałość instalacji, ograniczają ryzyko korozji i umożliwiają długą, bezawaryjną eksploatację.
Na rynku dominują trzy główne rodzaje grzałek: miedziane, niklowane oraz nierdzewne. Każda z nich sprawdza się w innych warunkach i nie zawsze będzie kompatybilna z danym typem zbiornika. Wybór staje się jeszcze bardziej istotny, gdy porównamy dwa najczęściej spotykane rodzaje zasobników: stalowe emaliowane oraz stalowe nierdzewne.
Zbiorniki emaliowane posiadają dodatkowe zabezpieczenia w postaci anody magnezowej lub tytanowej. To właśnie one stanowią pierwszą linię obrony przed korozją i muszą być uwzględnione przy doborze grzałki. W zbiornikach nierdzewnych sytuacja wygląda inaczej – materiał sam w sobie zapewnia wysoką odporność, choć nie jest całkowicie wolny od ograniczeń.
Dlatego pytanie „jaka grzałka do jakiego zbiornika?” wymaga bardziej szczegółowej odpowiedzi, w której liczy się zarówno środowisko pracy, jak i zestawienie materiałów.
Grzałki miedziane – popularne, ale nie zawsze uniwersalne
Grzałki miedziane należą do najczęściej stosowanych rozwiązań. Charakteryzują się dobrą przewodnością cieplną i stosunkowo wysoką odpornością na osadzanie kamienia. W praktyce sprawdzają się szczególnie dobrze w zbiornikach wykonanych ze stali nierdzewnej, które nie wymagają dodatkowej warstwy ochronnej od strony grzałki.
Jednak w przypadku zbiorników stalowych emaliowanych grzałki miedziane nie zawsze będą dobrym wyborem. Różnica potencjałów elektrochemicznych pomiędzy miedzią a powłoką emaliowaną może przyspieszyć procesy korozyjne. Z tego powodu producenci takich zbiorników często zalecają inne typy grzałek, lepiej współgrające z powłoką i systemem ochrony anodowej.
Grzałki niklowane – kompromis między ceną a odpornością
Grzałki niklowane powstają z rdzenia miedzianego, który pokrywa cienka warstwa niklu. Dzięki temu rozwiązaniu grzałka zachowuje dobrą przewodność cieplną, a jednocześnie zyskuje dodatkową barierę ochronną przed korozją.
Nikiel pełni rolę warstwy pasywnej, która ogranicza bezpośredni kontakt miedzi z wodą. To sprawia, że grzałki tego typu są bezpieczniejsze w zastosowaniu ze zbiornikami emaliowanymi niż modele w pełni miedziane. W praktyce często wykorzystuje się je jako rozwiązanie pośrednie, łączące zalety miedzi z lepszą ochroną powierzchni.
Grzałki nierdzewne – najwyższa trwałość w wymagających warunkach
Grzałki wykonane ze stali nierdzewnej uchodzą za najbardziej odporne na korozję i agresywne środowisko wodne. Doskonale współpracują ze zbiornikami emaliowanymi, ponieważ nie wchodzą w reakcje elektrochemiczne z powłoką ochronną. Dzięki temu stanowią najbezpieczniejszy wybór tam, gdzie szczególnie liczy się długa żywotność.
Ich wadą bywa wolniejsze przewodnictwo cieplne w porównaniu do miedzi, co może przekładać się na nieco dłuższy czas nagrzewania wody. Jednak przy intensywnym użytkowaniu i w przypadku wody o dużej twardości grzałki nierdzewne zdecydowanie wygrywają pod względem odporności i stabilności parametrów pracy.
Zbiorniki stalowe emaliowane – rola anod ochronnych
Zbiorniki stalowe emaliowane posiadają powłokę zabezpieczającą przed korozją, jednak to nie wszystko. Aby skutecznie chronić metal, stosuje się dodatkowe elementy – anody magnezowe lub tytanowe.
Anoda magnezowa ulega stopniowemu zużyciu, przejmując na siebie procesy korozyjne. Wymaga regularnej kontroli i okresowej wymiany.
Anoda tytanowa działa w sposób aktywny, wspomagana przez zasilanie elektryczne. Nie zużywa się jak anoda magnezowa, co zmniejsza potrzebę serwisu, ale wymaga obecności zasilania i sterownika.
Dobierając grzałkę do takiego zbiornika, trzeba pamiętać, że jej materiał powinien współgrać z ochroną anodową i powłoką emaliowaną. Dlatego producenci zwykle rekomendują modele niklowane lub nierdzewne.
Zbiorniki nierdzewne – prostsze, ale wymagają uwagi
Zbiorniki wykonane ze stali nierdzewnej uchodzą za bardziej trwałe i odporne na korozję niż emaliowane. Dzięki właściwościom samego materiału nie potrzebują dodatkowej ochrony anodowej. W takim przypadku wybór grzałki jest szerszy – można stosować miedziane, niklowane lub nierdzewne.
Jednak nawet tutaj warto pamiętać, że woda o dużej twardości i wysokiej temperaturze pracy sprzyja osadzaniu kamienia. Dlatego w praktyce coraz częściej stosuje się grzałki nierdzewne, które lepiej znoszą takie warunki, nawet jeśli ich cena jest wyższa.
Podsumowanie – jaka grzałka do jakiego zbiornika?
Zbiorniki stalowe emaliowane – najlepiej współpracują z grzałkami niklowanymi lub nierdzewnymi, ponieważ ograniczają ryzyko korozji i dobrze współgrają z anodą ochronną.
Zbiorniki nierdzewne – mogą pracować z grzałkami miedzianymi, niklowanymi i nierdzewnymi, jednak w trudnych warunkach najbezpieczniejszym wyborem pozostaje grzałka nierdzewna.
Dobór grzałki do zasobnika CWU nie polega więc tylko na dopasowaniu mocy elektrycznej. Równie istotna okazuje się zgodność materiałów, ochrona zbiornika i warunki pracy. Tylko takie podejście gwarantuje, że instalacja będzie trwała, bezpieczna i ekonomiczna w eksploatacji.
